Do Ciebie będę szła

czysta ta woda co sobą unosi
nie dotyka ziemi i wodospad paja
nic tak nie gasi pragnienia jak ona
tak ujmuje że nie chce się wszystkiego

drzewo Ty moje mięsiste i pełne
do którego przytulić się umiem
tylko Ty swoim dotykiem najbardziej
grzejesz mój umysł do duszy przenosząc

jaskrawy ogniu nie budź nie mocy
co walka to legenda o mocy i niemocy
a ja z posągu i kamienia wybudowałam formy
by budzić istnienia słowa z niczego i chwalebnego

o to przychodzą te głowy niemrawe
by budzić się na twojej ziemi
upadłe i poszarzałe twarze podpowiadają
słowami niemymi gestami ludzkimi Ciebie